Het dakterras

Helemaal bovenaan het huis, is een trappetje naar het dakterras. Een enorm dakterras en het heeft een prachtig uitzicht op de sterren. er staat zelfs een telescoop.
Verder staan er super veel loungebanken en banken die samen een soort van bed vormen. Er staan lampen die aan of uit kunnen, aangezien je niet altijd in het donker wilt leven.

Het werd langzaam donker. En Anna wilde met alle plezier naar de sterren kijken. En aangezien ze toch niemand kende, kon ze maar beter dit doen. Ze voelde zich eenzaam en door naar de sterren te kijken, zou ze zich vast veel beter voeren. Voor de zekerheid nam ze haar spitzen en viool mee, want nu zou ze nog geen sterren kunnen zien, dus moest ze eerst de tijd doden.

Nog steeds was de zon aan het ondergaan. Het was stil en het enige wat ze hoorde was de zee in de verte en hier en daar wat vogels. Ze trok haar babyroze all stars uit en trok hierna haar zwarte spitzen aan. In haar gedachte speelde er een liedje af en daar danste ze dan op. Het kon haar niet boeien, want er zou toch niemand opeens binnen komen vallen. En niemand kende haar hier. Ze zou waarschijnlijk ook niet veel vrienden krijgen, omdat ze zo later aan was gekomen dan alle andere.

Haar lichaam bewoog sierlijk in het licht van de ondergaande zon. De muziek die in haar hoofd speelde, kwam dan wel alweer bijna aan haar einde, maar voor Anna bleef het maar doorgaan. Ze kon niet wachten tot ze eindelijk naar de sterren kon kijken. Dat wilde ze het liefste.
Oké, ze wilde liever met mensen in contact komen, maar er was niemand die ze tegen kon komen. Of iemand die dacht, laten we contact maken.

Isabella kwam het dakterras op. Er was een nieuw meisje dus besloot ze zich voor te stellen.
"Hoi, ik ben Isabella," zei ze opgewekt. "Jij bent?"

"Oh wauwie." zei ze. "Het is hier echt keimooi." zei ze. Ze smolt van het uitzicht. Het begon al een beetje te schemeren. "Yay, feest met wodka en muffins." zei ze lachend. Wat een combinatie. Ze ging op een bank zitten bij de rand en hoopte dat Jesse naast haar zou komen zitten.

Ze stopt met dansen, toen ze iemand hoorde. "Oh, sorry," zei ze even. "Ik ben Annalynne." Ze stak haar hand uit en glimlachte even. Wouw, ze kwam iemand tegen, iemand waarmee ze contact maakte.

"Nou, hoi dan Annalynne," zei ze met een glimlach.
Sharlet kwam ook aan en Isabella zei haar gedag. "Ga je een feestje bouwen?" vroeg ze haar.

"Nou ik had dit dus voor mezelf gekocht maar toen kwam Jesse met het idee om een feestje te bouwen. En ik heb precies vier muffins en er zijn vier mensen." zei ze. Natuurlijk had ze ze allemaal het liefst zelf opgegeten, ze werd er toch niet dik van. "En ik heb wodka." zei ze en ze zette de fles op tafel.

Jesse knikte instemmend. Het was hier inderdaad heel mooi. Wat had hij toch ook soms geweldige ideeën! Blijkbaar was Isabella er ook. En nog een ander meisje, onbekend voor Jesse. "Hey ladies," Zei hij vrolijk. Oke, feestje met 4 kon ook wel. Als Isabelle en het andere meisje tenminste zin hadden in muffins met Wodka.

Ze keek op naar een tweede meisje dat het dakterras was opgewandeld. "Hoi," zei ze maar even, terwijl ze voorzichtig haar spitzen uittrok en met haar all stars begon te kloten. "Zijn jullie al langer hier?" vroeg ze toen maar om een gesprek met de twee meisjes te beginnen. Daarna liep er ook nog een jongen binnen. Wouwie. "En jij bent?" ratelde ze toen door terwijl ze de jongen met glanzende oogjes aankeek.

"Vreemde combinatie, muffins met wodka," zei ze lachend, "maar maakt mij niks uit. Een feestje kan er altijd wel bij," zei ze lachend.
"En ja, wij zijn hier al langer," zei Isa tegen Annalynne nadat ze Jesse gedag had gezegd.

"Ik ben trouwens Sharlet." zei ze. "En nee, ik ben hier al twee daagjes ofzo." zei ze. Ze maakte het plastic van de muffins los. Er stonden wat glaasjes op het tafeltje. "Iedereen wodka en een muffin?" vroeg ze en ze maakte de fles met wodka handig los. "En ja, ik hou van wodka en van muffins." zei ze met een grote glimlach

"En ik houd van feestjes, wat er ook te eten of te drinken is," Vulde Jesse Sharlet aan. Toen realiseerde hij zich dat hij zich nog niet eens had voorgesteld aan het onbekende meisje. Ze zag er echt schattig uit. "Ik ben Jesse," Zei hij met een tandpastasmile. "En jij bent...?"

"Graag, maar eet jij maar die muffin van mij op, ze zijn van jou en je had vast niet voorzien om ze te delen," zei Isabella toen ze zag hoe Sharlet naar haar muffins keek. "Dan drink ik wel gewoon Wodka," grijnsde ze.

"Annalynne," vertelde ze terwijl ze met volle vreugde naar de muffins en wodka keek. "Ik in ieder geval wel," zei ze terwijl ze naar het tafeltje liep en een glaasje wodka nam. "Dus jij bent hier langer, Isabella en jij hier pas 2 dagen. Dan valt het nog mee om pas 1 dag hier te zijn," grinnikte ze.
Daarna keek ze naar de jongen, die zich aan haar voorstelde als Jesse. "Anna... Annalynne," zei ze een beetje blozend terwijl ze snel een slok nam van haar wodka.

"En ik hou trouwens ook van jongens." floepte ze eruit. "Sorry. " zei ze daarna met een grijns. "En nee hoor. Neem maar. Ik moet toch een keer hier zelf muffins gaan bakken. Ik mag hopen dat de keuken hier beter is dan de mijne." zei ze en ze haalde de muffins uit het plastic en zette ze op het tafeltje. Ze nam een slokje wodka. Niet te veel natuurlijk, want ze wilde niet meteen katsdronken worden

Toen Jesse 'Anna' hoorde, schoten zijn gedachten meteen weer naar Ana. Hij staarde even afwezig voor zich uit. Hij was er nog steeds een beetje ondersteboven van. Maar goed, deze Anna was anders. Ze was veel onschuldiger en minder uitdagend. Maar daarom niet minder leuk. Gewoon anders. Jesse glimlachte en keek het kringetje rond. Hij lachte vrolijk om Sharlets opmerking.

Nadat Nick zich had opgefrist liep hij richting het dakterras. Hij hoorde allerlei stemmen daarvandaan komen, dus daar zou iedereen wel zitten. En inderdaad. Hij zag veel nieuwe gezichten. 'Hey allemaal,' zei hij vrolijk. 'Ik ben Nick,' stelde hij zich voor aan de twee nieuwe meisjes.

"Oké dan," zei Isabella. Ze nam een muffin en nam er een hap van, "wel lekker. Maar zelf zou ik ze nooit kunnen bakken." Toen nam ze ook een slokje wodka, heerlijk!
"Hoi Nick," zei ze met een glimlach. Ze keek Jesse en Nick lacherig aan, die hadden vast de tijd van hun leven beleefd met elk hun deel van de tweeling.

Mhh, die lieflijke schattige Jesse zei ook niet veel. En ze nam nog gauw een slokje van haar wodka en ze keek de jongen aan. "Hoe oud zijn jullie eigenlijk allemaal? Want ik hoorde dat hier zoveel verschillende leeftijden kwamen, dat ik niet weet hoe oud ik iedereen moet schatten." Ze glimlachte liefjes. Daarna keek ze om, naar een jongen die zichzelf voorstelde als nick. "Anna... Annalynne," zei ze.

"Hai ik ben Sharlet. Ik heb nog wel wodka. Maar geen muffin meer." zei ze. "Je mag opzich wel een stukje van de mijne. Als je dat wil dan." zei ze met een grijns. Ze nam nog een slokje van haar wodka. Twee leuke jongens, drie meisjes. Hopen dat ze allebei vrij waren en haar niet lieten staan.

Aure liep het dakterras op. Ze droeg hoge hakken en een zwart strak jurkje met korte mouwtjes, die tot 7 centimeter boven haar knie kwam. Ze zag Nick en Jesse, en grijnsde breed naar hen. Daarna draaide ze zich naar de meisjes, en stak haar hand uit. "Ik ben Aure." Ondertussen pakte ze ook een wodkaatje, en ging ze tussen Nick en Jesse in staan.

'Muffin en wodka? Eww,' zei Nick en hij trok een vies gezicht. 'Maar wodka is natuurlijk altijd goed,' voegde hij toen toe. Hij plofte naast het meisje dat zich voorsteld had als Annalynne op de bank. 'Ik ben trouwens 18,' zei hij toen. Hij wist niet zeker of die vraag wel voor hem bedoeld was, maar ach, wat maakte het uit. Toen keek hij veelbetekenend naar Jesse. Wat zou hij hebben uitgespookt met Ana?

"Ik ben zeventien," zei Isa op de vraag van Annalynne. "Hoi Aure, ik ben Isabella," zei ze. Ze had zich voorgenomen om aardig te doen tegen iedereen, en tot nu toe was ze daar flink in geslaagd.