De appelboom

De appelboom was een grote appelboom (duh haha) waaraan iemand ooit een schommel had vastgemaakt. Het was een rustig plekje helemaal achterin de tuin. Vanuit het huis kon je precies de schommel in de verte zien hangen, maar verder was het best privé.

Jess kwam bij de appelboom terecht. Er hing een schommel aan die er een beetje krakkemikkig uit zag. Toch ging ze zitten. Hij kraakte behoorlijk, maar toch hield hij haar. Ze was dan ook niet al te zwaar. Zachtjes zwaaide ze heen en weer en genoot ze van het avondzonnetje.

Nadat Jess een tijdje geschommeld had was ze weer helemaal tot rust gekomen. Ze moest even bijkomen van alle indrukken, zoveel nieuwemensen had ze nog nooit in twee dagen ontmoet. Ze stond weer op van de schommel, pakte de ladder die bij de schuur stond en klom de boom in. Ze pakte een lekkere verse appel en stapte weer naar beneden. Toen liep ze weer terug de tuin uit.

Isabella liep bijna huppelend naar de appelboom waar de schommel hing. Iemand had ooit echt een geweldig idee gehad, vond ze. Een schommel, hoe kom je erop!

Na wat te hebben geschommeld besloot ze maar naar binnen te gaan.

Daniël kwam bij een grote appelboom terecht. Hij keek ernaar en zag een schommel hangen. Het was best romantisch als je hier met zijn tweetjes zou zijn. Hij ging voorzichtig zitten en staarde voor zich uit, dit zou de vakantie van zijn leven moeten worden, hopelijk wordt dat het ook. Hij is nog niet veel mensen uit het huis tegengekomen. Dat zou vast wel komen, alles op zijn tijd.

Hij besloot een rondje in de tuin te gaan lopen.

Jess liep weer naar de appelboom. Het was inmiddels een van haar favoriete plekjes geworden. Ze zakte met een diepe zucht neer op de schommel en pakte haar tekenblok erbij. Ze zette een paar grove lijnen, en keek toen naar de manege. Er waren twee stallen leeg. Hm, Chelsea en Nick, Jack en Allison of Stephan en Isabella, grinnnikte ze in zichzelf.

Isabella kwam de tuin in gelopen met haar tas op haar rug. Jess was er.. Ze beet op haar lip, ze zou dit hier langer dan een week moeten missen, ze kon het zich niet voorstellen..

Jess keek op, opeens zag ze Isabella staan met een grote tas op haar rug. 'Wat ga je doen?' vroeg Jess verbaasd, en ze knikte naar de tas. Ze bekeek Isa, ze zag er een beetje treurig uit.

"Ik vertrek," zuchtte Isabella. "Voor iets langer dan een week, ik weet nog niet hoelang... Problemen met een vriendin," zei ze.

Jess' mond viel open. Op een of andere manier was het met Isa toch altijd.. vertrouwd geweest. En nu zou ze weggaan. 'Ahhh, Isa, kom hier,' zei Jess en ze sloeg haar armen om Isa heen. 'Ik ga je missen. Hou je wel contact?'

Isabella glimlachte. Jess was echt aardig!
"Tuurlijk, hier heb je mijn gsmnummer, hou me op de hoogte, en ik hou jou op de hoogte!" ze gaf een briefje met haar nummer aan Jess. "Ik kom snel terug, zo snel als ik kan," zei Isabella.

Jess knikte hevig. 'Ik zal je zeker op de hoogte houden,' zei ze met een grijns. 'Wanneer vertrek je? Want ik wilde eigenlijk even naar de stad gaan, maar ik weet niet of je zin en tijd hebt om mee te gaan?'

Isabella keek op haar horloge.
"Ahhh, sorry, mijn taxi moet hier ieder ogenblik zijn, want ik moet dan nog een vliegtuig kunnen boeken om meteen naar Londen te gaan," zei ze teleurgesteld. "Wat een drama toch!" grinnikte ze.
Het geluid van een claxon weerklonk en Isabella zuchtte. "Daar zul je mijn taxi hebben," zei ze. Ze schonk Jess nog een glimlach en rende toen snel naar de taxi. Als ze hier nog langer zou blijven staan, zou ze niet meer kunnen vertrekken, en dat kon ze haar vriendin niet aandoen. Ze zwaaide nog even naar Jess en stapte in. Ze hoopte zo snel mogelijk terug te kunnen komen, dat hoopte ze echt vurig.

Jack slenterde naar de appelboom en keek rond. Bloemen, ze stonden overal! Na kort aarzelen plukte hij een rode roos die lekker rook en liep weer terug naar het huis.

Sharlet had haar fotocamera om haar nek hangen en liep de tuin in. In de verte zag ze een appelboom staan en behendig klom ze er in. Ze nestelde zich op een stevige tak en zette haar camera aan. Ze schoot wat plaatjes, ze werden prachtig. De zon scheen, de blaadjes waren groen en de appels hingen in de boom. (No het waren geen peren )