De woonkamer

"Allison!" zei ze met een glimlach.
"Ik weet niet, maar om nu nog leuke opdrachten te verzinnen gaat wel moeilijk worden", grinnikte ze. Ze nam het kopje dankbaar aan van Stephan en keek hem in zijn ogen. Mooie ogen dacht ze.

Steph keek opgewekt naar Allison. Hij kon zich niet herinneren dat Allison er gister bij was. 'Goedemorgen mevrouw' zei hij deftig. 'Ook een lekker kopje koffie?'

'Goedemorgen meneer' zei ze lachend tegen Stephan. 'Ik lust wel een kopje koffie ja' zei ze. Ze vond Stephan een grappige jongen. Stiekem hoopte ze dat het misschien wat zou worden tussen hem en Isa. Die twee waren toch gemaakt voor elkaar? Jammer dat Daniël er niet is dacht ze... 'Was het nog leuk geworden gister avond?'

"Jammer dat jullie twee er niet waren," zei ze gemeend. Ze keek naar Allison, zou ze enig idee hebben van wat er zich had afgespeeld? Ze beet op haar lip.

Stephan lachte en liep naar de keuken om een nieuwe cappuccino te maken voor Allison. Hij luisterde aandachtig naar het gesprek terwijl hij op de knopjes drukte.
Het was sneu voor haar wat Daniel allemaal had gedaan. Hij had echt medelijden met Allison..

"Nou, er zijn veel dingen gebeurd," begon Isabella... Ze zag Allison als een vriendin, maar zou ze het vertellen? Misschien zou ze alles verpesten voor haar.

((Ik moet even een uitnodiging maken en daarna kom ik terug ^^, 10 minuutjes ongeveer.. zijn jullie er dan nog?))

Stephan keek naar Isabella. Hij vond dat ze eerlijk moest zijn, maar zelf zou hij het ook niet weten.

Allison zag dat Isabella wat moeilijk keek. Ze begon twijfels te voelen. 'Is er iets Isa?'

((ja ik ben er dan nog ;d))

Ze zag dat Stephan haar aankeek. Ze zou het vertellen.
"Nou,er zijn veel opdrachten gekomen," begon ze twijfelend.

((weet niet of ik er nog ben, ga vast moeten eten dan... Je ziet wel))

"Nuja, ik zeg dit om je te sparen als je het zelf ziet. Daniël en Jess zijn nogal, ehh, close geworden," zei Isabella. Ze keek Allison aan, wat zou ze hierop gaan zeggen?

Allison kon geen woord meer uitbregen. Enkel nog naar de grond staren. Ze voelde tranen op komen. Waar was dat vertrouwde gevoel vandaan gekomen? Hij was helemaal niet te vertrouwen. Precies hetzelfde als haar ex. Weer was ze genaaid en hoe? 'Oh.. Bedankt dat je het hebt gezegt' zei ze tegen Isabella. Ze was blij dat zij het haar verteld. Wie had het anders gedaan? Ze zuchtte en probeerde haar tranen te onderdrukken.

Isabella twijfelde even, maar ging toen bij Allison zitten en sloeg een arm om haar schouders.
"Sorry," fluisterde ze.

'Maakt niet uit jij kan er niks aan doen. Die stomme sukkel...' ze barste in tranen uit. 'Was hij nu maar hier dan zou ik hem eens goed de waarheid vertellen' zei ze en voelde woede in zich op komen.

Steph liep naar Allison toe en drukte haar tegen zich aan. Hij beet op zijn lip en keek naar Isabella. Hij had echt zin om Daniel een dreun te verkopen.

Isabella begreep de woede van Allison. Het voelde gewoon kut om zoiets mee te maken.
"Nou, blijkbaar is hij jouw niet waard, je verdient beter dan dit," zei Isabella. Isabella keek terug naar Stephan ook hij beet op zijn lip. "Ik haal wel even wat te drinken voor je," zei ze tegen Allison.
((ik moet nu eten, maar dan ben ik terug!! ))

Allison was blij dat ze ondanks 'hem' toch zoveel lieve mensen om zich heen had. Maar ze voelde zich gebroken van binnen. 'Wat moet ik doen jongens? Zou ik een brief op zijn kamer leggen? Of gewoon doen alsof ik hem nooit gekent heb' Dat laatste kon ze niet dat wist ze zeker. Waarom moest hij dit haar aan doen?

((Oké, eet smakelijk! Ik ben ondertussen bezig met de uitnodiging dus kan laat reageren..))

Stephan keek haar aan. 'Ik vind dat je hem de waarheid moet vertellen. Face to face, ook al is het moeilijk.' Stephan ging op de rand van de bank zitten. 'Maar je moet hem niet negeren, hij mag wel weten wat hij fout doet' zei hij. 'Dat hij zo'n lief meisje laat zitten zeg.. jeetje'.

Ze lachtte naar Stephan. 'Het liefst wil ik hem ook de waarheid vertellen. Ik wil zijn verhaal ook weleens horen. Was hij nu maar hier...' zei ze rustig. Ze was niet het type meisje dat hem een klap zou verkopen maar ze wilde praten. Hopelijk wilde hij dat ook en zou dat nog gaan lukken vandaag.

'Ik weet niet hoe laat hij komt..' zei Steph nadenkend. 'Waarschijnlijk zou hij wel een kater hebben' zei Steph pijnzend. 'Zoek hem maar op vandaag en neem hem apart, dat lijkt me het beste' Steph glimlachte

'Ja dat gaat ik zeker doen Steph! Bedankt dat jullie het me verteld hebben... Anders had ik het misschien nooit geweten. En wat wil die Jess wel niet? Het ene moment is ze met Jared en het andere moment met Daniël. Naja dat zijn mijn zaken niet. Ik wil Daniël spreken. Tenslote is het zijn schuld en niet die van Jess' ze voelde zich gekwetst en hoopte uit het diepst van haar hart dat ze Dan vandaag zou spreken. Face to face.

Steph glimlachte. 'Heel veel succes, ik ben er voor je' zei hij en gaf haar een schouderklopje. 'Jared leek gister ook ongelukkig.' mompelde hij zacht. 'Ik dacht dat jij en Jess wel bevriend waren..' vroeg hij

Daar had ze helemaal nog niet aangedacht. Hoe had Jared zich wel niet moeten voelen? Ze had medelijden met hem omdat ze wist hoe diep deze pijn ging. 'Dankje Steph. Ik ben echt blij dat ik jou heb... Als vriend' zei ze eindelijk weer met een kleine lach op haar gezicht. 'Jess is een leuke meid. Het is ook niet haar schuld. Als Daniël echt wat voor mij had gevoeld had hij wijzer moeten zijn'

'Ik kijk even in zijn kamer misschien is hij daar' zei ze tegen Steph.

Steph glimlachte en was blij haar weer zo te zien. Hij vond dat Jess wel had kunnen bedenken dat Allison Daniel leuk vond, maar Allison moest het zelf weten, hij ging haar niet dwingen haar ook schuldig te noemen. 'Je hebt gelijk' zei hij.