Restaurant Mykhanos

Het is een grieks net restaurant.

Jackson liep naar binnen, en vroeg in het engels om een tafel voor twee, die ze kregen, vlak naast het aquarium. Hij schoof de stoel van Anna naar achter, zodat ze kon gaan zitten, en nam daarna zelf plaats.

"Very sweet of you," zei ze terwijl ze hem lieflijk aankeek. Daarna pakte ze de kaart. "God, alles is in het grieks." Waarom stond er ook geen engelse vertaling onder?

Oke volgende keer weiter

Ook Jackson bekeek de kaart, en hij begon te grijnzen. "Dat wordt dan maar gokken, en hopen dat we iets fantastisch krijgen." In het aquarium naast hen zwommen kreeften, en hij hoopte dat hij die in ieder geval niet zou krijgen.

Annalynne keek naar de kaart. "Ik pak denk ik maar nummer 67, geen idee wat er allemaal bij zit maar ik herken het woord gyros," grijnsde ze. Sowieso was het een gemiddelde schotel, die niet al te duur was. Al vroeg ze zich wel af of zijzelf moest betalen of dat Jackson dit voor haar zou doen.

"Ik neem nummer 13.. Het is tenslotte vrijdag de 13e." Hij had geen idee wat het was, maar hij zou het vanzelf zien. Of misschien zou hij het dan nog niet weten. De ober kwam hun bestellen nemen, en zette een fles wijn op het tafeltje.

Annalynne had liever het Griekse bier gehad, maar aangezien ze hier wijn serveerde koos ze dus ook maar voor de wijn. De ober schonk een beetje onhandig de wijn in en Anna moest er even omlachen. "Proost," zei ze daarna en ze hief haar glas omhoog. "op ..." Ja waar moesten ze op proosten?

"Proost op een geweldige vakantie," vulde Jackson aan. Misschien een beetje afgezaagd, maar dat maakte niet zoveel uit. Hij zette hte glas aan zijn lippen en nam een slok.

Ze knikte en nam een slok. Met moeite kon ze haar gezicht strak houden. Wat een verschrikkelijke vieze wijn, was dat! Hoe konden ze dat nu serveren in zo'n restaurant?!? Verbaasd over wat ze net naar binnen had gewerkt keek ze Jackson aan. "Wat was eigenlijk jou voornaamste reden, om hier naar toe te komen?"

Jackson keek haar even moeilijk aan, duidelijk worstelend met de waarheid en de leugen. Hij wou haar niet afschrikken, maar hij wou ook niet liegen. Hij besloot de waarheid te vertellen, maar dan in grote lijnen. "Ik wou wat meer vrijheid. Mijn ouders zaten constant achter me aan, al sinds ik alleen woon. Ik had eindelijk genoeg geld voor een vakantie, en mijn ouders hebben geen idee waar ik zit."

Anna keek hem aan. Had hij problemen thuis? "Oh," bracht ze verward uit. Het was voor haar zo raar om te horen dat het bij iemand heel slecht ging, terwijl het juist bij haar hartstikke goed ging in de familie. "Sinds wanneer woon je dan op jezelf?"

"sinds mijn 17e. Nu 3 jaar," vertelde Jackson. "Ik heb de afgelopen jaren amper kunnen feesten door mijn moeder, die me in de gaten hield. Soms wist ik weg te komen, en dan was het ook fantastisch, maar meestal zaten al mijn vrienden op een feest en ik thuis. Nu ben ik dan wel niet met mijn oorspronkelijke vriendengroep, maar hier kan ik ook prima feesten."

Anna luisterde aandachtig. "Wat is dan de voornaamste reden dat je moeder je zo in de gaten houdt?" Nog voor ze het wist, had ze het gevraagd en misschien wilde hij dat helemaal niet vertellen aan een of ander geval op vakantie. Haar ouders wisten dat ze niks fout zou doen, dat sowieso, maar dat was ook de reden waarom ze haar zoveel vrijheid gaven. Zij wisten dat hoe strenger ze waren hoe rebelser hun kinderen zouden worden. Even dacht Anna na, misschien was Jackson wel echt zo'n badboy.

Jackson haalde zijn schouders op. "Ze vermoedden dat ik drugs gebruik," zei hij, alsof het niets was. "Waarschijnlijk omdat ik uitga, maar mijn zusje gaat ook uit, maar daarvan denken ze niets." Dat kwam misschien doordat zij niet naar wiet rook als ze thuis kwam.

"Gebruik je dan die smerige zooi?" vroeg ze. Vast wel, dat kon niet anders. Hij was dus werkelijk zo'n badboy, die misschien ook nog wel in de problemen zou raken als hij stoned was of gewoon wat gedronken had. Mhh, dat was toch wel een lelijke afknapper, als hij echt drugs zou gebruiken.

Jackson keek haar betrapt aan, en nam vlug een slok van zijn wijn. Hier was hij al bang voor geweest. Mental Note: Geen drugs gebruiken als je die dag nog van plan bent om alleen met Anna te zijn. Ongemakkelijk staarde hij even naar het tafelkleed.

"Mhh," reageerde ze. Niet veel later kwam het eten aan. Ze glimlachte, het was bijna precies dezelfde schotel, die ze anders ook altijd at, als ze thuis was.
"Smakelijk," zei ze afwezig. Verder zwijgzaam begon ze te eten. Hij kon nog niet eens antwoord geven en alleen maar als een angsthaas naar haar kijken.

Jackson had geen idee van wat er op zijn bord lag, en begon maar te eten. Het smaakte nergens naar en hij voelde zich als een kandidaat van fear factor. Zo misselijk was hij ook, maar dat kwam niet door het eten. Waarom had hij haar niet gewoon een mooie leugen verteld?!

Rustig at ze door. Zonder ook nog maar Jackson aan te kijken. Uit zijn mond kwamen kennelijk ook geen woorden. Het smaakte haar prima, gelukkig maar. Anna wilde na het eten zo snel mogelijk weg, bah. Waarom moest die dan ook drugs gebruiken? Nee, nog beter, waarom durfde hij hier niks over te zeggen? Watje.

Toen Jackson eindelijk zijn eten ophad, kapte hij gauw de rest van het glas wijn achterover en keek aandachtig naar Anna, die at. Waarom zweeg ze nou? Dit was zo zenuwslopend. Waarom gaf ze haar mening er niet over, of vroeg ze hem om te stoppen? Alles beter dan deze leegte.

Anna at de laatste restjes op en legde toen haar mes en vork gekruist op de tafel. Ze dronk haar laatste slok smerige wijn en veegde daarna met een servetje haar handen en mond af en legde dit ook op haar bord. Nog zonder erbij na te denken pakte ze haar portemonnee en keek ze of ze genoeg cash bij had.

Jackson hield zijn hand op. "Nee. Ik betaal," zei hij. Hij hield zijn hand op en vroeg om de rekening, die iets later gebracht werd. Jackson betaalde, zonder fooi, want voor zulk eten hoorde je geen beloning te krijgen, en stond toen langzaam op.

"Dat je dat niet wilt uitgeven aan drugs," mompelde ze terwijl ze er daarna nog iets van 5 euro fooi bij lag, haar eten had namelijk wel gesmaakt. Ze stond op, pakte haar tas en liep toen richting de uitgang.

Jackson liep snel achter haar aan. "Ik geef heus niet al mijn geld uit aan drugs," siste Jackson toen hij eindelijk weer naast haar liep. Hij had haar opmerking heus wel gehoord. Dacht ze soms dat hij niet genoeg geld verdiende? Hij dealde, ja, maar hij had ook gewoon gewerkt de afgelopen drie jaar. Daarbij kocht hij vrij weinig drugs. Hij had nog over van het eerste feest hier, en dat was alleen wiet. Pilletjes kreeg hij meestal alleen op feestjes van zijn vrienden.

"Vast niet," zei ze geïrriteerd en ze keek hem kwaad aan. Hoe kon zo'n leuke jongen, aan drugs doen? Bah, wat walgelijk. Ze stapte nu de deur uit. Ze was kwaad op zichzelf, dat ze met hem mee was gegaan, dat ze niet eerder had gevraagd of er mensen waren die aan drugs deden, maar waarom hij?