De woonkamer

"Ik ben Sharlet en ik had gewoon fucking vertraging." zei ze met een grijns op haar gezicht. "Ik haat vliegtuigen." zei ze en ze plofte naast Jack neer. "Heb ik veel gemist of is het hier zo'n saaie bende?" vroeg ze.

Allison gaf het nieuwe meisje een hand. "Hi ik ben Allison" zei ze vriendelijk.

"Oh. Nou ik ben Sharlet." zei ze met een glimlach en schudde de hand van Allison. Op dit moment vond ze Jack veel interessanter. Hij was knap, aardig en een beetje mysterieus en dat maakte het spannend. Ze bekeek hem even goed. Waarschijnlijk was hij ook hard to get. Of juist helemaal niet. "Jack, kun je mij misschien een rondleiding geven, ik was hier net ook al verdwaald." zei ze met een lieve glimlach.

Allison was gelijk al geen fan van Sharlet. Het viel haar op dat Sharlets aandacht alleen maar op Jack was gericht. Wat een slet dacht ze. Gelukkig hoefde ze zich niet druk te maken om Jack. Sinds gister was hij tenslotte officieel haar vriendje. Terwijl ze dat in zichzelf bedacht glimlachte ze.

Jackson kwam voor het eerst in tijden weer eens de woonkamer binnen lopen. Hij gaapte kort en keek naar de mensen die er al zaten. Drama queen en haar mannetje, en een onbekend meisje. Hij liet zich op de bank ploffen en zette de tv aan. Hij zette MTV op, ookal was de informatie in het Grieks.

Anthony kwam de woonkamer binnenlopen. "Goedemorgen allemaal," zei hij en hij knikte naar de mensen die er al zaten. Twee die hij nog niet kende, dacht hij. Ach.. Hij ging naast de onbekende jongen op de bank zitten en keek met een scheef oog naar MTV.

Jack bleek niet te reageren. Dan niet, dacht ze geirriteerd. "Iemand anders die misschien mij een rondleiding zou kunnen geven?" vroeg ze. Ze zag dat er al weer twee andere jongens binnen waren gekomen. Zij waren toch veel leuker dan die Jack, puh.

(Sorry ik was weg. Doe maar alsof Jack er niet was. xd)

Jack ging voor de schuifdeuren naar de tuin staan en keek naar buiten. Nat, nat, nat. Geen strandweer, geen tuinweer... eigenlijk weer dat nergens voor goed was. Hij besloot maar te gaan koken, misschien kwamen er zo mensen naar beneden.

Geirriteerd stond ze op. Niemand had kennelijk zin om te reageren. Ze liep naar buiten toe, het regende nog steeds, maar dat boeide haar niks meer. Ze ging opzoek naar de tuin.

Isabella kwam de woonkamer binnen. Ze moest straks vertrekken naar haar vriendin, Maaike, maar wilde nog even uitrusten. Het was stil in het huis vond ze.

((sorry als ik niet reageer of weg ben, komt omdat ik hier niet veel internetverbinding heb...))

Ze deed haar oortjes in en zette een muziekje op. Er zou vast niemand wakker zijn op dit ogenblik, dus muziek luisteren was een goede optie. Straks zou ze toch vertrekken.

Helena liep de woonkamer binnen met een boek, en ging op de bank zitten. Ze wist niet waar iedereen was en dus wachtte ze hier maar. Ze begon te lezen.

Isabella keek op. Een meisje kwam de kamer binnen.
"Hoi," zei Isabella en ze stak haar hand uit , "ik ben Isabella, maar zeg maar Isa," zei ze vriendelijk.

'Hoi.' zei Helena verlegen terwijl ze voorzichtig de uitgestoken hand van het meisje dat zichzelf Isa noemde aanpakte. 'Ik ben Helena. Ik woon hier vlakbij. Katherina is mijn tante.'

"Hmm, Katherina is de huisbazin zeker?" vroeg Isabella. Ze herinnerde zich de naam van de vrouw die bij de advertentie had gestaan en die leek er verdacht veel op. "Ben je al lang hier?" vroeg ze nieuwsgierig.

'Nou, ik woon dus eigenlijk gewoon bij mijn vader. Maar ik kom hier bijna elke dag. Je hebt me waarschijnlijk niet gezien omdat ik een weekje naar Nederland was.' Helena merkte dat ze meer begon te praten.

"Ahzo," zei isabella, "maar ik was er zelf ook niet vaak, dus ik heb ook wel dingen gemist hier," grinnikte ze. "Ken je al veel mensen?" vroeg ze toen.

Helena glimlachte verlegen. 'Om eerlijk te zijn, ben jij de eerste die ik hier ontmoet.' Ze dacht na. 'Of in ieder geval dit jaar. Ik kom hier al jaren en elk jaar zijn er weer andere mensen die ik leer kennen.'

"Nou, het is me een eer," zei Isabella lachend. "Wel leuk niet? Altijd nieuwe mensen ontmoeten enzo, lijkt me iedere keer spannend te zijn," zei ze bedenkelijk.

(( ben eve weg, koffie drinken en koekje eten fzo Mss tot zo, als je er nog bent))

'Haha, aangenaam. Het is ook wel leuk, maar na de vakantie vervaagt het contact eigenlijk altijd. Dat is wel jammer...' zei Helena. Zonder dat ze het merkte keek ze er zelfs een beetje zielig bij.

((waarschijnlijk ben ik er nog wel. totzo!))

"Ja, waarschijnlijk wel, iedereen komt ook van ergens helemaal anders hé," zuchtte ze. Ze dacht erover na, het zou inderdaad vreemd doen om weer afscheid van iedereen te moeten nemen, wetend dat je ze vast nooit meer zou zien. Ze rilde bij de gedachte.

'Uhu.' Helena knikte. 'Ze zeggen ieder jaar "We houden contact!" enzo, maar na twee weken hoor je ook niks meer van ze. Maar ja, ze noemen het niet voor niks vakantievrienden.'

"Ik denk ook dat het te zien is hoe sterk de band was," zei ze peinzend, "je hebt vrienden, maar ook vrienden vrienden," zei ze. "Ik heb zo ook een vriendin die ik nooit zie behalve in vakanties, en het contact blijft er," zei ze. "Maar ik zal vast vaak hier te vinden zijn, in dit land bedoel ik dan," grinnikte ze. "Vriendin van mij woont sinds kort hier."

'Misschien zie ik je dan nog eens terug, na dit jaar.' zei Helena. Ik hoop het, dacht ze er nog achter aan.

Jack kwam de woonkamer binnen. Er was niemand; alweer. Waar hingen al die mensen uit? Hij plofte neer op de bank en deed zijn Ipod in. Lekker muziekje op en verstand op nul. Heerlijk.