Het strand

Jess knikte lachend. 'Jawel hoor, zoals je ziet ben ik beschermd door deze beer,' zei ze en lachend probeerde ze Jared omver te duwen. Dat lukte uiteraard niet.

Hij grijnste naar Isabella.
"Ik wil ver de zee in," zei hij tegen Jess. "En jij gaat mee!" Hij pakte haar handen en sloeg ze om zijn nek zodat ze aan zijn rug hing. Hij begon te zwemmen, steeds verder de zee in. Hij vroeg zich af of ze dit eng vond.

Isabella grinnikte om de opmerking van Jess.
Ze dook opnieuw onder water en probeerde haar adem zo lang mogelijk in te houden. Ze was er redelijk sterk in, dus wou ze het nog eens testen.

'Oh my god,' zei ze en ze giegelde zenuwachtig. 'Zitten hier geen haaien ofzo? Nou ja, dan zit ik toch veilig,' zei ze plagerig en ze streek door zijn haren. Ze legde haar hoofd neer op zijn schouder en genoot even van de stilte.

"Nee, volgens mij zitten hier geen haaien. Wel dolfijnen!" Hij had ooit gelezen dat het aan de Griekse kust wemelde van de dolfijnen. Ze kwamen aan bij één of andere boei die hier blijkbaar in zee lag. Verder dan dit mochten zwemmers niet komen. Hij stopte en draaide haar zo dat ze voor hem was, maar hem nog wel aan kon kijken. "Oké, wil je voorbij de boei of niet?" vroeg hij heel serieus.

Proestend kwam ze terug boven water en zag dat Jess en Jared de grens van zwemmers hadden bereikt.
"Gaan jullie verder?" riep ze. Ze had anders ook wel zin om mee te zwemmen, verder dan eigenlijk mocht...

'Uh..' Een beetje overdonderd keek ze hem aan. 'Straks zitten er toch perongeluk haaien,' zei ze een beetje angstig. Toenkeek ze hem diep in zijn ogen. 'Ik vertrouw jou. Als jij er naartoe wil, ga ik mee,' zei ze stoer. Stoerder dan ze zich voelde, maar dat hoefde hij niet te weten.

Jared lachte. "Dan gaan we verder," zei hij. Hij sloeg haar armen weer om zijn nek en zwom verder. Hij wist nog niet hoe ver, maar dat zouden ze vanzelf wel zien. Hij moest natuurlijk niet moe worden, ze moesten nog wel terug komen. Ineens zag hij iets aan zijn rechterkant. Een vin. "Fuck," zei hij en hij stopte. Toch haaien?

Jess voelde dat hij stopte en ze hield haar adem in. 'Wat is er?' fluisterde ze. Op een of andere manier durfde ze niet hardop te praten. 'Waarom zwem je niet verder?'

Ze antwoordden niet op haar vraag en Isabella zwom tot aan de grens. Hij zag hoe Jared plots ophield met zwemmen en verward (of zag ze daar nu angst) naast zich keek.

Hij keek Jess aan en knikte naar rechts, naar de vin, die naast hen leek te blijven. Terwijl hij dat zei voelde hij ook iets onder zich, en toen hij naar links keek zag hij daar nog twee vinnen. Wacht eens even.. haaien zwommen niet een groepen. "YES!" riep hij hard en hij keek Jess enthousiast aan. "Dolfijnen!"

'O my god! Zwem erheen!' riep ze enthousiast. Ze had altijd al eens dolfijnen (HAHA ik typte eerst haaien) in het echt willen zien. En aanraken. En met ze zwemmen.

Toen ze het woord dolfijnen hoorde gilde Isabella het uit.
"Dolfijnen?!" ze zwom verder dan toegestaan was en zag de vinnen van de dolfijnen. "Dit is geweldig!" riep ze opgewekt.

"Ja, volgens mij zitten ze al onder ons!" grijnste hij. Hij voelde inderdaad iets langs zijn benen strijken, wat Jess vast ook had gevoeld. Heel dichtbij dook rechts van hen een dolfijn op en hij sprong, zoals ze altijd in films deden, door de lucht. Jared ging bijna gillen als een klein meisje, maar hield zich in. Hij zwom gauw achter de dolfijn aan, die stopte en voor hun bleef. Hij zag alleen een vin, maar onder water voelde hij een neus tegen zijn buik. "Hier," fluisterde hij tegen Jess en hij sleepte haar naar de dolfijn. "Voel maar!" Hij pakte zijn hand en legde hem op de neus van de dolfijn.

Jess moest zich inhouden om niet te gillen, dat zou de dolfijnen vast bangmaken. Dit was zooo cool! Ze zwom met dolfijnen. Ze legde haar hand op de neus en aaide er zachtjes overheen. Het voelde glad en stevig. 'Wat een schatje!' zei ze verrukt

Voorzichtig zwom Isabella dichter bij de dolfijnen en Jess en Jared. Dit was een perfect moment om onder water te duiken en hen onder water te zien. Ze kon haar adem toch langer dan een minuut inhouden, dus dook ze opnieuw onder water.
Een dolfijn kwam voorzichtig naar haar toegezwommen en tikte met zijn neus tegen haar hand. Ze legde haar hand op zijn neus en glimlachte voor zover dat mogelijk was onder water. De dolfijn begon cirkels te zwemmen rond haar en ze streelde langs zijn huid met haar vingers. Dit moment zou ze nooit vergeten, nooit.

"Wacht," zei Jared. Hij moest iets testen. Hij zwom achter de dolfijn langs en trok Jess aan haar arm met zich mee. Eenmaal achter de dolfijn legde hij Jess haar handen achter de vin. Als de dolfijn nu ging zwemmen, zou zij op zijn rug zitten..

Op dat moment begon de dolfijn de bewegen en dook hij een stukje onderwater. Toen kwam hij weer boven en ging hij vooruit. 'Heeelp,' riep Jess geschrokken uit, maar na een korte tijd besefde ze wat ze aan het doen was. Ze hing aan een dolfijn! En wat ging hij hard! Dit was geweldig! Ze voelde de wind door haar haren blazen. De dolfijn zwom in rondjes om Jared heen.

Er was ondertussen al een andere dolfijn om haar heen komen zwemmen en ze besloot zelf mee te zwemmen. Ze dook nog wat dieper onder water en de twee dolfijnen volgend haar, waar ze ook maar heenzwom. Even kwam ze boven water om water te happen en de twee dolfijn sprongen uit het water om er dan weer sierlijk in te landen.

Jared kon het niet helpen: zijn bulderende lach vulde de lucht. Dit was echt geweldig! Hij voelde naast zich nog een dolfijn, en besloot het erop te wagen. Als hij te zwaar zou zijn, zou de dolfijn vanzelf protesteren, dacht hij. Hij pakte op dezelfde manier de vin van de dolfijn, en ook deze stoof er meteen vandoor. Alleen bleef hij niet echt in de buurt! Ongerust keek hij om, maar hij zag dat Jess' dolfijn achter hem aanstoof. "YES!" gilde hij enthousiast.

'Waar gaan we heen!' riep Jess uit. Toch was ze niet bang. Het leek erop dat haar dolfijn die van Jared volgde, en dat betekende dat ze hoe dan ook samen zouden blijven.

"Geen idee!" lachte Jared met zijn zware stem. De dolfijn ging onderwater en Jared was gedwongen om mee te gaan. Gelukkig dook hij weer omhoog en Jared vloog door de lucht. "Woohooo!"
Hij keek achter zich, waar Jess gelukkig nog was. Hij kon dit eeuwig volhouden!

Na ongeveer tien minuten stopten de dolfijnen opeens met zwemmen. Jess keek om zich heen. 'Waar zijn we?!' vroeg ze verbaasd. De dolfijn zwom richting iets wat op een grote rots leek. Daar draaide hij zich opeens zo om, dat Jess van haar dolfijn afviel. Ze zwom richting de rots en keek verbaasd op. 'Huh, ik kan hier staan!' zei ze en ze liep richting de rots, het werd steeds ondieper. Op een gegeven moment was het gewoon droog. Een soort klein mini eilandje.

Jared liet de dolfijn los en zwom naar het eilandje, en inderdaad, op een gegeven moment moest hij gewoon lopen. Hij keek om zich heen en zag, heel erg in de verte, de kust. "Wow," zei hij. "We zijn echt heel ver van de kant af." Hij maakte zich geen zorgen, maar het was wel verbazingwekkend hoe ver ze van hun huis af waren. "Dat wordt een lange toch terug," grinnikte hij. Het was hier wel echt prachtig. Hij zag ook dat het langzaamaan een beetje licht werd. In oosten zag hij de horizon langzaam oranje kleuren. Dit is te mooi om waar te zijn, dacht hij bij zichzelf, en hij wees naar de opkomende zon.

Jess zakte neer in het zand. Ze strekte zich uit en woelde met haar voeten door de korreltjes. Bewonderend keek ze naar de opkomende zon. De lucht kleurde licht oranje. 'Wauw..' fluisterde ze.


((ik ga nu toch maar slapen denk hihi, morgen verder ?))