De woonkamer

((xd, ja goed idee))

(Simsalabim; een ei! zoiets? haha. xd)

"Ik wil het jou graag vragen," mompelde Jack. Hij wrong zijn vingers in en uit elkaar.
"Wat zou jij doen als iemand die je kent en van wie je heel veel houdt, op het punt stond om een enorme fout te begaan?" Abrupt keek hij op en keek haar diep in haar ogen.

"Hmm," moeilijk. "Ik zou het die persoon eerlijk vertellen, maar de keus nog altijd aan die persoon overlaten," zei ze toen. Ze begreep niet goed waarom hij haar dit vroeg.

Jack knikte langzaam.
"Maar wat als die persoon niet wil luisteren?" fluisterde hij en tot zijn grote schrik biggelde er ineens een traan over zijn wang. Shit, hij mocht niet huilen! Huilen was voor watjes, dat had zijn vader hem wel geleerd.

"Jah, je kunt iemand niet dwingen om te luisteren, maar ik zou het dan blijven proberen tot ik echt doordring," zei ze. Ze durfde niet te vragen waarom hij dit vroeg, hij leek het er moeilijk mee te hebben.

"Steph! Waar blijf je met mijn eitje?!" riep ze lachend. Ze kreeg best honger, misschien was hij wel in de kookpot gevallen? Ze grinnnikte.

Steph bakte ondertussen met een big smile een ei. Eentje bakte hij dubbel en de rest niet.

((Ahah, ik voel me nu echt een big ))

(( waarom voel je je een big? xD ))

((Omdat ik hier met mn big smile een ei zit te bakken ahahh)

Jack knikte. Met zijn hand veegde hij zijn tranen weg.
"Het is, eh. Nou ja, het ligt een beetje moeilijk, maar mijn broertje... Hij gaat iets heel stoms doen en ik kan hem niet tegenhouden." Met angstige ogen keek hij Isabella aan. Hij had vanochtend een halfuur met zijn Karl gebeld, maar die stomkop wilde niet naar hem luisteren.
"Ik raak hem misschien kwijt," mompelde Jack en hij sloeg zijn ogen neer.

"Hoezo?" vroeg ze met grote ogen. Zijn broertje misschien kwijt raken? Dit klonk ernstig.

(( haha, eitjes bakken is om happy van te worden fzo! xD ))

"Hij denkt dat mijn ouders niet meer van hem houden, dat niemand meer om hem geeft," zei Jack met een gesmoorde stem. De tranen stroomden nu over zijn wangen.
"Maar dat is niet waar, ik hou van hem! Mijn ouders ook, maar ze zijn zo druk. Nooit tijd en zo. En nu wil hij... Hij zei dat hij..." Hij kwam niet meer uit zijn woorden en sloeg zijn handen voor zijn gezicht.

Steph liep naar de deur en luisterde of hij gelegen zou komen. Het klonk niet zo dus liep hij weer terug naar de keuken. Hij wilde weten wat er was, maar afluisteren ging hem te ver. Als Jack het hem wilde vertellen zou het dat wel doen, hij kon hem moeilijk dwingen. Hij pakte drie bordjes en legde de eieren zorgvuldig op de boterhammen. Hij zette nog een pot koffie en perste wat sinaasappelen. Hij pakte een kan en goot de sap erin. Jeetje, hij was wel goed bezig.

(( is dit in echt zo? ik mag hopen van niet Jack!
Man, het lijkt alsof jullie hier alles weten wat in mijn omgeving gebeurd, want ik heb hetzelfde meegemaakt met beste vriendin))

"Ooooh," fluisterde ze. Ze beet op haar lip en legde haar hand op zijn schouders. "Het komt vast goed," zei ze.

(Haha, nee, is niet echt. Ik ben gewoon in een dramatische bui. Bij jou wel? Ah, dat is echt shit. Hoop dat nu alles wel weer goed is, dan?)

"Bedankt." Jack toverde een waterig glimlachje tevoorschijn en stond op.
"Ik ga even naar de wc, ben zo terug." In de deuropening kwam hij Stephan tegen, die hem met grote ogen aankeek. Hij negeerde hem en liep door.

(Ik moet echt naar de wc, ben zo terug. xd)

(( ehm, weet niet goed of het over is met vriendin. Ze gaat naar psychiater door mij...))

"Oké," zei ze tegen Jack.
"Stephan! Waar blijf je?!" riep ze luid.

Stephan wilde net de deur opendoen toen Jack met betraande ogen bijna tegen hem aanliep. Steph keek hem met grote ogen aan, jeetje, hij voelde zich best schuldig. Hij liep verder naar binnen en zag Isabella daar ook beduusd staan. 'Gaat het?' zei hij terwijl hij haar haar bord overhandigde.

"Met mij wel," zei ze.
Ze nam dankbaar een bord over en glimlachte naar hem. "Je bent de eerste jongen die dit voor mij doet," grinnikte ze.

Steph lachte en zette het dienblad neer. Hij dacht aan zijn moeder die dat elke dag voor hem deed.. 'Ik doe het alleen voor bijzondere meisjes' zei hij blozend. Hij pakte zijn bord en nam een hap. Oké, hij was trots op zichzelf.

"Dankje," zei ze opgewekt. Ze voelde haar wangen rood worden en nam snel een hap. "lekker," zei ze.

Steph grijnsde. 'Mooizo'. Hij dacht weer aan Jacks gezicht in de gang. 'Alles gaat toch wel goed met hem?' zei Steph bezorgd.

(krijgen jullie ook de hele tijd meldingen op je mail? het lijkt wel alsof je elke pagina abbo moet opzeggen?)

Jack kwam de kamer weer in. Hij had zijn gezicht met koud water gewassen en snel zijn broertje een sms gestuurd. Dat hij heel veel van hem hield en of ze gewoon een keer konden praten. Hij had slechts één woord teruggekregen: ok.
Maar ja, beter dan niets. Toen hij Isabella en Stephan gezellig samen zag eten voelde hij zich een beetje buitengesloten. Snel pakte hij zijn eigen bord en ging erbij zitten.
"Bedankt," zei hij tegen Stephan en hij begon te eten. Hm, het was nog lekker ook!

Ze hield haar mond toen Jack terug binnenkwam.
"Maargoed, happy dingen graag!" grinnikte ze, "het lijkt wel een hele dramatische dag te worden!"

Jack at zijn ei op en luisterde. Het was heel stil in het huis.
"Slaapt iedereen nog of zo?" vroeg hij lachend, de gedachte aan zijn broertje opzij schuivend. Dat kwam later wel.