De woonkamer

(( weg?? xD))

Isabella stond op. "Ik ga maar even wat in de tuin hangen," zei ze. Ze glimlachte naar David en liep toen weg. Ze zou naar de schommelbank gaan.

"Oké," zei hij half teleurgesteld. Nu zou hij niemand meer hebben. Ach, dan liep hij maar gewoon even naar zijn kamer.

Met een hevige kater werd Isabella wakker in de zetel. Verward keek ze rond en wist niet eens hoe ze hier nog was geraakt. Het enige wat ze wiste dat ze een kater had. Zuchtend ging ze rechtop zitten.

Jesse kwam de woonkamer in gesloft. Hij kon zich niet herinneren wat hij de vorige avondnog had gedaan toen het truth or dare spelletje voorbij was, maar hij had zo'n vermoeden dat hij was blijven door drinken. Met alle gevolgen nadien. "Morning," Mompelde hij tegen Isabella. Zij zag er ook niet al te fris uit. "Wild feest hè," Mompelde hij maar.

'Goedemorgen,' zei Daniël toen hij beneden kwam. Hij was een beetje brak. 'Hebben jullie ook zo'n flinke kater?' vroeg hij, en ging op de bank zien.

"Morgen," zei ze tegen de twee jongens, "ja, ik heb een kater, komt door die hele fles die ik moest drinken," zuchtte ze hoofdschuddend. Ze stond recht en woelde door haar haren, die toch al helemaal verwilderd waren. Ze haalde aan aspirientje uit een kastje en slikte het in met een slok water. Daarna ging hij terug op de zetel zitten, naast Daniel.

Jesse knikte naar Daniël en slofte verder naar de tv. Hij zette een muziekzender op en kwijlde even mee met "we gon light it up like it's dynamite!" Maar stopte toen maar door zijn hoofdpijn.

Daniël grinnikte, daar was hij niet bij geweest. Op dat moment was hij in de drankkelder met Ana.. 'Ach, vandaag doe ik het maar lekker rustig aan, denk ik.' Hij liep naar de keuken en schonk een glas water in. 'Wil er nog iemand iets drinken?'

Sharlet liep de woonkamer binnen. Ze was nog steeds een beetje duf en aan de anderen te zien waren zij ook niet helemaal bij. Dat kwam dus waarschijnlijk door de alcohol. "Goeiemorgen." zei ze. Ze bekeek iedereen even, vooral Isabella. Zij had volgens mij het meeste op ofzo.

"Goeiemorgen," zei Isabella. Ze hoopte dat het aspirientje snel zou werken, maar vast wel. Dan kon ze weer normaal nadenken zonder hoofdpijn.
"Tijd van je leven gehad?" vroeg ze toen lachend aan Daniel.

Jesse draaide zich om en plofte in één van de fauteuils neer. "Hé Sharlet, gaat het weer beter?" Hij vond het best sneu voor haar dat ze haar eigen feestje had gemist.

"Gaat wel beter. Maar nog steeds beetje duffig enzo." zei ze met een glimlach. Ze dacht na waar het aan had kunnen liggen. Niet aan de drank, daar had ze bijna niks van gehad. Ook niet aan de muffin, die had ze niet eens opgegeten. Misschien vermoeidheid. "Maar oke. Vertel eens over gisteravond, wat jullie je nog kunnen herinneren dan." zei ze met een grijns.

Met een glas liep hij terug de woonkamer in.
'Goedermorgen,' zei hij tegen Sharlet. Toen richtte hij zich weer op Isabella.
'Uh, nou nu je het zegt, het was wel even gezellig met Ana gister hoor,' hij lachte. 'Maar ik kan nu alvast al jullie vooroordelen over haar bevestigen.' Tja, het was de waarheid. Ook al viel hij niet op dat soort types, hij was dronken en het was gewoon even leuk.
'Heb jij nog iets interessants meegemaakt?' vroeg hij aan Isa.

Jesse rekte zich uit en stootte een langgerekte kreun uit. "Ik herinner me wel nog dat ik de tweeling moest zoenen en zeggen wie het best was," Hij grinnikte. Dat was nog eens grappig geweest! Waarschijnlijk had Ana nu een hekel aan hem, maar boeiend. Hij had haar toch al op voorhand een keer gehad.

"Ik herinner me echt nog alles," zei Isabella met een grijns, gelukkig maar! "De jongens hadden het erg naar hun zin met de tweeling," zei ze lachend, "en we hebben truth or dare gespeeld, maar echt spannend was dat niet," zei Isabella schouderophalend tegen Sharlet. Toen richtte ze zich op Daniel.
"Nouja, ik heb niets interessants meegemaakt. Nog even in de jacuzzi gezeten, maar daar hebben ik en Jack ons dood gelachen en toen is hij weggegaan, en ik wilde naar mijn kamer gaan, maar zoals je ziet ben ik daar niet eens geraakt," zei ze lachend.

'Ik herinner me ook niet meer dan dat, nadat de tweeling met elkaar moest zoenen ben ik weggegaan.'
'Tja, het is allemaal nog zo makkelijk niet met wat drank op,' zei hij lachend tegen Isabella.

"Wat je zegt," zei Isabella instemmend tegen Daniël. Eindelijk begon het aspirientje te werken en verminderde haar hoofdpijn. "Maar ik heb wel een nieuw talent ontdekt, ik ben goed in masseren van nekken," grinnikte ze hoofdschuddend.

'Oh? Nou, nu je het zegt, ik heb wel wat pijn in mijn nek,' grapte Daniël. Hij nam een slok water en zuchtte, misschien kon hij beter een aspirientje innemen. Hij liep naar één van de kastjes en pakte een aspirientje. Toen liep hij terug en nam het pilletje in met een slok water.

"Vergeet het," zei ze grinnikend tegen Daniël. "Die aspirientjes werken echt goed," zei ze met een glimlach.

'Dat is te hopen!' zei Daniël. 'Weet je, ik heb gister echt gelachen om Ana, ik bedoel, ze vond zichzelf heel wat. Dus toen heb ik er nog een paar schepjes bovenop gedaan, je moest is weten hoe zelfverzekerd ze toen was, iets té als je het mij vraagt.' Hij lachte en sloot even zijn ogen, maar ondanks dat was het wel fijn met haar, dat ging hij niet zeggen.

Jesse snoof toen het weer over Ana ging. Die twee hadden duidelijk een invloed op het hele vakantiehuisje. But okey, hij wilde niet horen watvoor dingen Daniël en zij allemaal hadden gedaan, dus trok hij zich terug in de keuken.

"Tja, zelfzekerd zijn heb je in alle soorten en maten," zei Isabella schouderophalend.

Daniël volgde Jesse met zijn ogen, hij verdween de keuken in. Hij haalde zijn schouders op. 'Wat vind jij nou van de tweeling? Ik bedoel, als je het mij vraagt was de sfeer in huis beter toen ze er niet waren,' zei hij tegen Isabella. Hij had het gister dan wel leuk gehad met Ana, maar toch was dat zijn mening.

"ja, dat is waar, maar misschien zal de sfeer wel weer verbeteren. Het gaat er hem gewoon om dat ze gewoon zo hebberig zijn en arrogant doen," zei Isabella. Met hebberige bedoelde ze dat ze meteen met alle jongens in bed kropen. Ze grinnikte, "Ze zijn gewoon anders dan bijvoorbeeld ik," zei ze toen.