De woonkamer

Steph keek op toen Jess aankondige dat ze even ging zwemmen. 'Oké, en hopelijk tot zo' zei hij haar glimlachend. Steph plofte op de bank en zette de tv aan. Er was een leuke muziekzender en steph zette het geluid wat harder. Er was toch verder niemand dus kon het geen kwaad even wat dansmoves te oefenen.

Jack gooide zijn sporttas over zijn schouder, diepte wat geld op uit zijn broekzak en overhandigde dat aan de taxichauffeur. Terwijl de taxi de straat uit reed keek hij omhoog naar het huis. Goed, dit was het dus. Hij zette zijn pilotenbril weer op en liep de trappen op naar de voordeur. Deur open, gang in. Nou, er was in ieder geval veel licht hier, dat was positief. Vanuit de woonkamer kwam ineens harde muziek aangewaaid. Met een grijns herkende Jack zijn lievelingsnummer. Hij dumpte zijn sporttas op de grond, liep de kamer in en stopte bijna onmiddelijk weer. Geamuseerd leunde hij tegen de deurpost, armen over elkaar en enkels gekruist. Midden in de kamer stond een jongen zich helemaal uit te leven; hij draaide heen en weer en maakte een paar snelle bewegingen. Het zag er goed uit, vond Jack. Hij zette zijn handen aan zijn mond en riep: "Hé, Fred Astaire! Vette moves, hoor!"

[Ben even eten.]

Steph schrok zich dood en draaide zich met een ruk om. 'Jezus, je liet me schrikken' zei hij geschokt en liep naar de jongen in de deuropening toe. Dit was best genant, maar ach, hoe slecht kon het zijn. Steph grinnikte even en stak zijn hand uit. 'Zo te zien ben je nieuw hier, ik ben stephan'

Jack grijnsde en schudde de hand van de jongen.
"Het was niet mijn bedoeling om je te laten schrikken," verontschuldigde hij zich. "Ik ben Jack, trouwens."
Hij nam Stephan in zich op. Dit kon nog best wel eens een toffe gozer zijn. En hij zou hier wel nieuwe vrienden kunnen gebruiken.
"Ook je lievelingsnummer?" vroeg hij, met een knikje naar de tv.

'Geeft niks en welkom' zei hij en keek naar de televisie. 'Ja, ik vind het een goed nummer. Ik heb niet echt een lievelingsnummer, als je erop kunt dansen is het van mij part al een topnummer' zei hij en lachte even. 'Dans je ook?' vroeg steph en bekeek de jongen die Jack heette.

Jack haalde zijn schouders op.
"Niet echt," antwoordde hij vaag en hij staarde naar een punt achter Stephan. Vroeger bedacht hij altijd pasjes met Nino, maar dat was nu voorbij. Toen was toen en nu is nu.
"Zijn er nog slaapkamers vrij of is er nog iemand die een partner zoekt of zo?" vroeg hij aan Stephan. Gezelschap zou fijn zijn...

Steph bekeek de jongen nog eens. Hij zag er aardig uit en was niet zon zoutzak in zijn eerste oogopslag. 'Toevallig dat je het vraagt, bij mij staan er twee bedden, dus als je het leuk lijkt mag je wel bij mij op de kamer.' Steph zette de muziek wat zachter zodat hij niet zo hoefde te schreeuwen. 'Mij lijkt het gezellig' hij glimlachte.

Hij keek rond. 'Ik ga even douchen en dan kom ik wel weer, tot zo!' Hij glimlachte en liep de trap op.

Jack wierp een blik op de openstaande deuren die naar de tuin leidde en draaide zich om. Nu was hij dus een kamergenoot. Aan de ene kant heel fijn, aan de andere kant wilde hij soms ook privacy. Hij haalde zijn telefoon uit zijn broekzak, klapte hem open en toetste een nummer. Hij pakte zijn tas op en met de telefoon tegen zijn oor aangedrukt verliet hij de woonkamer.

Jess kwam de huiskamer inrennen, ze had haar poster inmiddels drie keer over getrokken. Ze plakte hem op de deur en legde hem, voor mensen die er overheen keken, wat overigens vrij onmogelijk was, nog een keer op tafel.

Abigail liep met haar zware koffers het huis binnen. Er waren veel mensen en ze voelde zich niet echt op haar gemak. Het liefst zou ze gelijk naar haar eigen kamertje gaan. Nerveus keek ze in het rond en liep na een tijdje aarzelen toch maar naar haar eigen kamer. Ze zou later wel kennis maken met de mensen die ze allemaal zag.

((Ik ga vanavond wel tot half 11 ofzo een film kijken...en ik weet niet hoelaat chelsea terug is...))

Met het voornemen om kennis te maken met de mensen van het huis, liep Abigail de woonkamer weer in. Opnieuw steeg de spanning om nieuwe mensen te ontmoeten. Ze heeft nooit geweten dat ze daar zo'n moeite mee had. Abigail besloot te gaan zitten op een bankje, in de hoop dat andere mensen een gesprekje met haar zouden aanknopen.

Nadine liep met haar 2 koffers de woonkamer in en bleef in het midden staan, terwijl ze om zich heen keek. Haar oog viel op de poster die op de tafel lag. Dit was meteen een kans voor haar om contact te leggen met mensen, en misschien nog wel met een leuke jongen. Snel zet ze een notitie in haar mobieltje over het feest.

Terwijl ze de notitie in haar mobiel zet, hoort ze dat iemand op het bankje achter haar gaat zitten. 'Hoi', zegt ze met, terwijl ze probeert te lachen om zelfverzekerd over te komen. Ze mocht zeker op deze vakantie niet onzeker gaan doen. 'Ik ben Nadine, ik ben nog maar net hier binnen gekomen.' Terwijl ze naar de poster wijst vraagt ze: 'Ga jij ook vanavond naar het feest?'

[Shit! Wij krijgen zo bezoek, dus ik kan niet meedoen met Truth or Dare! Dat vind ik echt jammer!]

Jack kwam de woonkamer weer binnen. Er waren twee meisjes aanwezig die hij nog niet eerder had gezien.
"Hé," groette hij en hij bekeek ze allebei aandachtig. Het meisje op de bank leek een beetje onzeker, maar de hand met het mobieltje erin van de ander trilde licht. Hij glimlachte om ze meer op hun gemak te stellen.
"Ik ben Jack."

"Hoi, ik ben Abigail." Zei Abigail tegen de jongen en het meisje en ze lachte vriendelijk. "Ik ben hier ook nog maar net, hoor. Ik denk ook dat ik wel naar feest ga." Ze stond op om te proberen om minder onzeker over te komen.

Jack deed een stap dichterbij en stak zijn handen in zijn broekzakken. Abigail was niet verkeerd, misschien moest hij het erop wagen?
"Het is niet mijn ding, maar als je van plan bent al je geheimen te gaan onthullen ben ik zeker van plan om te komen."
Hij lachte een scheve lach en keek Abigail diep in haar ogen.

[ik kom er ook net achter dat ik niet mee kan doen omdat mijn moeder vindt dat ik vandaag al lang genoeg op de pc heb gezet ]


'Shit, een jongen en ook nog eens een hele leuke, vooral niet dicht klappen nu!' dacht ze. 'Oh eh, heey! Ik ben Nadine.' Voorzichtig probeerde ze weer te lachen, maar ze voelde dat haar linker mondhoek een beetje trilde, dus deed ze het maar niet. 'Ben je hier al lang? Of ook nog maar net aangekomen?' zei ze tegen Jack.

(( vanavond kan echt bijna niemand haha, kunnen jullie morgenavond wel allemaal? dan doen we het dan wel! ))

(( het probleem is dat ik bijna nooit 's avonds op de pc mag :p Ik zit ongeveer vanaf 3 uur tot 6/7 uur op de pc))

[Morgenavond zou geweldig zijn!]

Alsof er een knop werd omgedraaid verplaatste Jack zijn aandacht naar Nadine. Ze had zachte ogen, viel hem op, en een lieve glimlach. Hoewel haar mondhoek een klein beetje trilde, vond hij het toch schattig.
"Net aangekomen," bevestigde hij en hij wierp een blik op zijn horloge. Toen stapte hij naar voren en veegde voorzichtig een lok van Nadines haar uit haar gezicht. Zijn vingers gleden een fractie van een seconden over haar gezicht en toen stapte hij weer achteruit. Hij glimlachte loom en keek tussen de twee meisjes heen en weer.

Abigail bekeek Jack. Hij was leuk. Ze lachte voorzichtig naar hem. Waarom werd ze op dit soort momenten nou juist zo onzeker? Ze probeerde een relaxte houding aan te nemen en leunde tegen het kastje wat achter haar stond.

Nadine voelde dat overbekende gevoel opkomen in haar wangen, hopelijk was haar gezicht op dit moment niet al te rood. Ze bekeek Jack snel, hij had prachtige grijze ogen en met zijn donkere haar kwamen ze nog beter uit. Alleen was ze erg bang dat hij, net zoals de meeste jongens met donker haar die ze kende, op blonde meisjes zou vallen. Stiekem hoopte ze dat er geen enkele blondine in het huis zou zitten. 'Hebben jullie (om Abigail niet buiten te sluiten) een beetje leuke kamers? Ik zal de mijne ook maar zo gaan bekijken, zodat ik ook mijn spullen even kan wegzetten en naar het feest kan gaan.'

"Ja, ik heb een hele leuke kamer", zei Abigail, "ik heb van te voren nooit gedacht dat dit huis zo luxe zou zijn!". Abigail had nogsteeds haar aandacht op Jack gericht. Wauw, hij was echt knap. Ze was nu al jaloers op Nadine, omdat het voor Abigail leek alsof al zijn aandacht op hem was. Ze glimlachte nog maar eens naar hem, misschien dat hij het zag.