Schommelbank

Hij legde een arm onder zijn hoofd en tuurde in de donkere lucht. "Ik weet niet of je het erg vind of ik het vraag, en als je dat wel vind moet je gewoon niet antwoorden, oke?" zei hij, waarop hij zijn blik even naar haar wendde. "Heb je een eh vriend?" vroeg hij, met zijn blik weer op de sterren gericht.

"Neen," zei Isabella toen, "ik heb niks officeels met iemand, als je het zo stelt," grinnikte ze. "En jij, jij een vriendin?" vroeg ze toen.

"Nee, ik ook niet. Een vriendin dan, he," voegde hij er lachend aan toe. "Al een tijd niet, trouwens. Het was druk het einde van de studieperiode dus ik ben niet veel uitgegaan dus ja." Hij bedacht zich dat hij, voor de gemiddelde jongere, sowieso erg weinig uitging. Maar dat zei hij er maar niet bij.

"Ahja, je hebt nog een hele tijd om iemand te vinden, waarom iets overhaasten," zei Isabella. Ze vond dat ze wel gelijk had, je moest niet met iemand aanpappen die je niet volledig zag zitten. Ze wachtte dan nog liever wat langer..

"Ja, daar heb je gelijk in. Ik heb één serieuze relatie gehad, 1 jaar terug ongeveer. De rest was allemaal onzin, eigenlijk." Hij had het redelijk koud in het vochtige gras, dus hij kwam overeind en ging ook zitten.

((Ik ga zo wel hoor, krijg een beetje hoofdpijn van het te lang achter de pc zitten. ik zit er normaal maar 1/2 uur per dag achter. XD))

"Ik heb nooit echt serieuze relaties gehad, jongens zijn altijd te overhaast," zuchtte ze. "Dus daarom duurde het ook nooit lang," grinnikte ze.

((okéé))

"Dat klopt vaak wel, ja. Die relatie heeft bijna 3 jaar geduurd, tot het gewoon niet meer ging met onze studies en vrienden enzo."

"Gebeurdt wel vaker," zei Isabella begreipend. "Ahja," zei ze toen met een glimlach.

"Nouja, het was ook wel genoeg. De gevoelens waren er niet meer, dus het zat er sowieso al aan te komen. Het was in ieder geval geen schok, en we zijn nog steeds een soort van vrienden."

((Ik ga, slaap lekker alvast!))

"Das wel leuk..." zei Isabella.

((doei!!))

"Ja, nouja, beter dan met ruzie uit elkaar gaan. Al heb ik ook niet meer zo'n behoefte aan een vriendschap met haar hoor, trouwens." Hij keek even opzij naar haar gezicht, die wit oplichtte in de donkere avondlucht.

"Das wel waar, velen gaan met ruzie uit elkaar," zei Isabella peinzend. Ze staarde nog steeds naar de sterren, hopend op een vallende ster, die ze nog nooit had kunnen bewonderen.

Alsof hij haar gedachten kon lezen, vroeg hij "Heb je wel eens een vallende ster gezien?" Hij praatte altijd terwijl hij mensen aankeek, dus weer keek hij opzij naar haar gezicht.

"Nog nooit," zei Isabella met nog steeds haar blik naar de sterren. "Jij?" vroeg ze toen.

"Vroeger wel, er is geloof ik altijd een dag per jaar of in de zoveel jaar dat de hele lucht er vol mee zit 's nachts. Daar ben ik een keer bij geweest, dat is wel vet." Hij keek met een lach naar haar, en plukte wat grassprietjes die hij vervolgens versnipperde en weer liet vallen.

"Ah, heb al gehoord van die dag," zei Isabella knikkend. "Maar nooit zelf erbij geweest." zei ze zuchtend.

((eten, x))

((Eet ze!))

"Voor een keer is het leuk, maar elk jaar weer lijkt het me niet zo leuk meer, eigenlijk." "Ik geloof dat het wel ergens in de zomer is, misschien kunnen we het samen zien. Als het in de komende tijd is, dan," zei hij lachend.

((He bah, ik wil dat er weer meer mensen komen. ))