Schommelbank

Isabella liet zich lachend in het gras zakken bij de schommelbank.
"Dat ziet het er altijd uit," grinnikte ze. Ze had al vaker dit soort scènes gezien en zin om ernaar te kijken had ze niet. Ze grinnikte om het gelach van Anthony.

Anthony hikte nog een beetje na. "Normaal gesproken ben ik die Nick of Jesse, en dan is het allemaal helemaal geweldig!" Toen hij was uitgesproken realiseerde hij zich pas hoe triest dat eigenlijk klonk. "Oké, triest," zei hij en hij fronste even. Toen begon hij weer te lachen. "Nou ja, good to know dat andere mensen ooit zo om mij hebben gelachen!" Hoewel hij betwijfelde dat mensen zo om hem lachten. Het kon toch niet dat hij er écht zo uit zag? Hij schudde zijn hoofd. Vast niet. "Zeg, hoe gaat het eigenlijk met jou? Lang niet gesproken!"

"Dat klonk inderdaad heel triest," grinnikte ze. "Maar die taferelen zijn stuk voor stuk raar om te zien," zei ze lachend.
"Met mij alles fine," zei ze toen opgewekt, "met jou niet dan?" vroeg ze. "Je kan zo te zien goed lachen, dus vast wel," merkte ze op.

Anthony grijnste. "Ja hoor, met mij gaat alles prima. Heb in tijden niet zo gelachen," gaf hij toe. "Maar ik heb het idee dat ik veel mis hier.. Ineens twee nieuwe meisjes enzo.. Is er verder nog veel gebeurd?" Hij had zich een tijdje niet zo met de rest bemoeid, en ineens was er veel veranderd leek het.

"Ik ken die twee meiden ook niet, maar ze lijken me," ze vervolledigde haar zin niet, wie weet wat hij niet van hen vond? Het was beter haar uitspraken voor zichzelf te houden, dus verandere ze snel van onderwerp. "Ik weet niet of er nog veel gebeurd is, ben er zelf ook niet meer vaak, soms eens 's avonds, dus ik heb zelf ook vast veel gemist," zei Isabella gemaakt triest. "Vast niet veel, aangezien het bijna allemaal koppels zijn," zei ze toen schouderophalend.

"Ach, had ik jou nou mijn theorie verteld over sletten? Of was dat iemand anders?" Hij kon het zich niet meer helemaal herinneren, maar hij vond de twee meisjes inderdaad niet bepaald preuts. Wat hij tot nu toe gezien had dan. Hij knikte. "Inderdaad veel stelletjes. Maar ja, gelukkig zijn wij nog single," zei hij met een lach.

Ze glimlachte.
"Kom op met die theorie dan," zei ze nieuwsgierig. Ze was wel eens benieuwd wat die was. Afwachtend keek ze hem aan en grijnsde.

"Nou: de meisjes die normaal sletten genoemd worden zijn eigenlijk gewone meisjes die scheit hebben aan hun reputatie en doen wat ze willen. En preutse meisjes zijn óf echt preuts, maar dat zie je niet veel.." hij wilde eraan toevoegen dat hij haar wel zo'n meisje vond, maar besloot dat niet te doen. Misschien vond ze het offensive. "Of het zijn gewoon meisjes die zich veeel te druk maken over wat anderen van haar vinden."
Hij was best trots op zijn theorie en keek haar dus ook redelijk zelfvoldaan aan.

"Wat een belachelijke theorie!" riep ze uit. Ze keek hem met grote ogen aan, meende hij dit nou? "En die zelfvoldane blik is er zo over," grinnikte ze. "Maar je theorie slaat dus nergens op," zei ze uitdagend en gaf de schommelbank een duw waardoor die in beweging kwam.

"Hé!" zei Anthony verontwaardigd toen de bank begon te schommelen. Nog verontwaardigder keek hij haar aan. "Hoezo dat?! Voor zo ver ik heb gemerkt klopt 'ie als een bus!" zei hij. "Alle meisjes zijn vanbinnen sletten, totdat ze verliefd worden - dat is de natuur!" Hij keek haar met grote ogen aan. "Anders zouden er nooooit genoeg kindjes komen," zei hij vol overtuiging.

Isabella begon te lachen om zijn laatste opmerking. "Dat laatste klopt," grinnikte ze.
"Nou, maar dan is de theorie over sletten waar ik vandaan kom helemaal anders," zei ze lachend. "Sletten zijn meiden die zich gewoon goedkoop voorstellen. Ze zijn zo te krijgen en doen het met iedereen. Ze weten dat ze er hot uitzien en gebruiken dit in hun voordeel om alle jongens rond hun vingers te winden. En ze geven wel degelijk iets om hun reputatie, een jongen niet kunnen krijgen is een zware afknapper. Geloof me maar," zei Isabella lachend. Nu was het haar beurt om hem afwachtend aan te kijken, wat zou hij nu zeggen?

Hij fronste. "De 'sletten' die ik heb ontmoet gingen juist, als het bij een jongen niet lukte, meteen door naar de volgende. Het boeit hun echt niet wat die ene jongen van hun vindt.. En dat ze makkelijk zijn ontken ik niet, maar dat is gewoon omdat ze willen genieten. En seks enzo is gewoon een hele goede manier van genieten," zei hij. De zelfvoldane glimlach kwam weer terug. Hij had een standpunt, en hij was er echt niet zo makkelijk vanaf te krijgen!

Ana kwam de tuin inlopen. Ze had een superstrak zwart jurkje aangetrokken en haar haren zaten weer in wilde krullen. 'Hey,' zei ze met zwoele stem toen ze Anthony zag zitten. Er zat nog een meisje naast, maar die leek Ana zo braaf, niks voor haar.

Isabella rolde met haar ogen toen ze Ana naar hen toe zag lopen.
Ze richtte zich naar Anthony,
"Oké, van die jongens heb je gelijk, ze gaan gewoon naar de volgende. Maar toch heb ik deels gelijk, en daarom zijn andere meiden niet preuts omdat ze niet makkelijk zijn. Het is eens wat anders dan al die makkelijk te krijgen types," zei ze toen. Ze grijnsde terug. Ze zou ook zelf echt niet van haar eigen mening afwijken voor hem. Helemaal niet.

Ana trok één wenkbrauw op toen ze Isabella's blik zag. Hoezo arrogant? Had ze haar wat misdaan ofzo? Ze wierp Isabella een arrogante blik toe. 'Heel romantisch dit hoor, maar Anthony, ik kan het zwembad niet vinden. Wil je me die even aanwijzen?' Natuurlijk was dit niet waar, en dat zou Anthony ook best wel begrijpen. Het was gewoon een goede afleidingstactiek.

Anthony probeerde zich te concentreren op zijn gesprek met Isabella, maar werd even afgeleid door Ana. "Hoi," zei hij. Hoewel hij genoeg 'lekkere wijven' had gezien in zijn leven, wisten ze toch nog altijd zijn aandacht te trekken. Hij richtte zich weer op Isabella.
"Ik weet niet hoor. Volgens mij willen die preutse meisjes diep vanbinnen alsnog gewoon seks. Alleen geven ze het niet toe, waardoor ik ze vaak een beetje nep vind."
Bij de vraag van Ana kreeg hij een twinkeling in zijn ogen. Dat aanbod ging hij dus echt niet afslaan. "Natuurlijk, my lady," zei hij tegen Ana. Hij knipoogde even naar Isabella en bood Ana toen een arm aan.

((verder bij zwembad?))

"Nou, ze zijn niet nep, ze vinden seks gewoon niet even een bezigheid om met iedereen te delen," zei ze tegen hem.
Toen hoorde ze de vraag van Ana, hij zou haar aanbod vast wel aannemen, en ja hoor, hij deed het. Hij knipoogde naar haar.
Wat betekende dat nou weer? vroeg ze zich af. Ze zuchtte en ging op de schommelbank zitten. Er kon natuurlijk niks bovenop een meid met een grote voorgevel en uitdagende kleding, maar tot dat niveau zou ze zich niet gaan verlagen, nooit.

Fijn, dacht Isabella. Zat ze hier opnieuw alleen. Ze begon een grondige hekel te krijgen aan het soort meiden dat hier enkel maar voor de seks en aandacht zaten. Ze schommelde wat heen en weer en dacht na.

Ze sprong van de schommelbank en ging in het gras zitten. Ze staarde naar de lucht, naar de sterren, maar veel waren er deze avond niet te zien. Ze zuchtte, Anthony en Ana zaten vast aan het zwembad, maar ze had geen zin om hen te storen. Ze had geen zin om iets te zien als er iets gebeurde. Isabella grinnikte.

Verveeld keek ze om zich heen. Er was werkelijk niks te doen, zou ze toch naar het zwembad gaan kijken? Ookal zou ze hen misschien storen? Ze twijfelde wat ze zou gaan doen.

Blij dat ze haar ipod mee had genomen stak ze hem aan. Haar oortjes lagen blijkbaar nog in de woonkamer, maar ze besloot het maar zo te laten spelen. Ze hoorde geluid vanaf het zwembad, maar wat er daar precies gebeurde wist ze niet.

Isabella ging bij Emett zitten, die op zijn rug in het gras lag.
"Nee, ik snap zelf ook niks van die sterrenbeelden," zei ze toen ze keek naar de hemel.

"Het enige wat ik weet is dat.. dát de kleine beer is." Hij wees naar een steelpannetje van sterren in de lucht. "En daar houdt het op." Hij grinnikte toen hij dacht aan zijn 'verstandige, wijze zus' die hem altijd probeerde uit te leggen wat wat was toen hij nog klein was.

Isabella staarde naar de sterren.
"Dat weet ik dan nu ook weer," zei ze met een glimlach.